Gepubliceerd op: 7 mei 2024
Een aantal van onze collega’s is geportretteerd. In elk van deze fotoseries zie je niet alleen (een deel van) het vertrouwde ambulance-uniform, maar ook een persoonlijk element dat hen buiten het werk typeert. Want wie is nou de mens achter het uniform?
Deze keer: het verhaal van collega Maarten.
“Ik werk sinds 2016 op post Zaandam van Ambulance Amsterdam. Voordat ik aan de slag ging op de ambulance, werkte ik als beroepsmilitair bij de landmacht. Na een uitzending naar Afghanistan begon ik te denken over wat ik verder wil in het leven. Ik was zo veel weg voor werk, terwijl ik vaker thuis had willen zijn.
Toen had ik een aantal collega’s die bij de ambulancedienst aan de slag gingen. En dat was misschien ook wel wat voor mij…
In mijn laatste contractjaar bij defensie zag ik een vacature bij post Zaandam. Ik solliciteerde en kon al gauw mijn legerkleding omruilen voor het ambulance-uniform.
Groot gezin
Ik woon thuis met mijn vrouw en vijf kinderen in de leeftijd van 1 tot 16 jaar. Dat ik met zo’n groot gezin zou eindigen, had ik nooit verwacht!
Mijn oudste drie kinderen hebben een andere moeder dan de twee jongste kinderen. De drie oudsten kwamen vijf jaar terug bij ons wonen door een onverwachte en schokkende gebeurtenis. Dit terwijl mijn vrouw hoogzwanger was van ons eerste kind samen.
Gelukkig hebben we allemaal – ondanks de drukte – onze weg gevonden in het gezin.
Werk en privé combineren
Het gezinsleven combineren met dit werk gaat prima, maar het is soms wel passen en meten. Dat mijn vrouw vanuit huis werkt, en daardoor bijna altijd thuis is, maakt het wel wat makkelijker.
Doordat ik onregelmatig werk kan ik er op bepaalde momenten niet bij zijn. Ik mis bijvoorbeeld regelmatig sportwedstrijden van de kinderen als ik in het weekend aan het werk ben. Maar, ik kan er op andere momenten soms juist wél bij zijn, zoals bij schoolactiviteiten. Omdat ik niet van 9 tot 5 werk.
Geen papa
Als ik mijn ambulance-uniform aantrek en aan het werk ga, ben ik even geen papa meer.
Mijn collega’s maken wel eens de grap dat ik op mijn werk kom om uit te rusten. En als ik heel eerlijk ben, is dat soms ook wel. Als het drukke tijden thuis zijn, is het fijn als er maar weinig meldingen zijn tijdens m’n werk.
Maar als het nodig is, dan sta ik er uiteraard. Zowel op werk als privé.”
Zie jij jezelf ook al lopen in een ambulance-uniform?
Bekijk onze vacaturesMeer verhalen van onze collega's
Op de ambulance én de brandweerwagen
Wernald zit al 20 jaar bij de vrijwillige brandweer én hij werkt sinds 7,5 jaar bij Ambulance Amsterdam. In het begin was het wel even wennen om ook in een ambulance-uniform te lopen. Maar tegenwoordig switcht hij moeiteloos tussen de twee hulpverlenerstaken.
ik beveilig onze bedrijfsdata en waarborg de privacy van collega’s en patiënten
Met een moeder, tante en oma die werkten in de zorg, was het voor Jeremy een logische stap om ook in de ambulancezorg te gaan werken. En dan niet in een zorgfunctie, maar als security officer en functionaris gegevensbescherming. Jeremy legt uit wat zijn werk inhoudt en vertelt hoe het is om te werken op ons hoofdkantoor.
Van politieagent naar ambulancechauffeur
Afgelopen jaar maakte Shermaine de overstap van de politie naar de ambulancezorg: een droom die ze al had sinds ze klein was. Ze vertelt over deze overstap, de verschillen tussen werken bij de politie en de ambulance en wat je écht moet weten voordat je aan de slag gaat op de ambulance.
Het leukste aan deze baan vind ik het contact met de collega’s waarmee ik op de auto zit
Selina werkt op onze grootste ambulancepost: team middencomplexe ambulance. Ze vertelt meer over dit team en wat ze zo fijn vindt aan het werk op de middencomplexe ambulance.
Op de meldkamer krijg je de kans om zorg te verlenen op een heel andere manier
Miranda liep vorig jaar rond op een carrièrebeurs, nieuwsgierig naar wat anders dan haar werk als verpleegkundige in het ziekenhuis. Op de beurs raakte ze in gesprek met een meldkamercentralist van de politie, die vertelde over het werk op de meldkamer. Dat gesprek zette haar aan het denken: misschien was dit wel de volgende stap voor haar. Uiteindelijk besloot ze na een meekijkdag te solliciteren voor een baan op de meldkamer. En dan niet bij de politie, maar bij ons.