Vergeten

Het kwam door een ekster in de kamer van mijn dochter. Die was naar binnen gevlogen en moest weggejaagd worden. Daardoor kwam ik bijna te laat op mijn werk.

Toen ik op de ambulancepost kwam, ging ik snel naar de kleedkamer om me om te kleden. Mijn collega liep al rond. “Meld jij ons in?”, vroeg ik hem.

Normaal gaan we altijd eerst de auto controleren bij de start van een dienst, maar dat liep nu even anders. We waren nog maar net ingemeld of de pieper ging al: een mevrouw met pijn op de borst.

Voor mensen met hartproblemen wordt de ambulance vaak opgeroepen

Wij hebben namelijk een monitor/defibrillator aan boord, zoals dat sjiek heet. Zelf noemen we het de scope. Je kunt er veel mee, zoals een hartfilmpje maken, de bloeddruk meten en een elektrische shock geven als iemands hart niet meer klopt.

We rukten uit naar het adres, gelukkig was dat vlakbij de ambulancepost

Ik stapte uit en zwaaide de zijdeur open om de scope te pakken. Hé, wat was dat nu? Er zat geen scope in onze auto! Ik kon mij herinneren dat ik op de balie op de post een scope had zien staan. Dus ik zei tegen mijn collega: “Rijd snel naar de post, pak die scope en kom dan terug. Ik ga vast met de koffer naar binnen en begin met uitvragen wat de klachten zijn en zo.”

Zo gezegd, zo gedaan

De vrouw keek wel raar op dat ik alleen kwam, maar ik kletste er een beetje overheen en zei dat mijn collega er zo aan kwam. Dat was ook zo en toen had ik al alle informatie uitgevraagd en een infuusje ingebracht. Dus we konden gelijk aan de slag met de scope.

Ach ja, soms is het even improviseren.

Thijs Gras vertelt over zijn ervaringen bij Ambulance Amsterdam

Thijs werkt al ruim 27 jaar als ambulanceverpleegkundige. En sinds de start van Ambulance Amsterdam in 2012 doet hij dat bij ons. Thijs vertelt in zijn blogs elke week over wat hij de afgelopen 10 jaar allemaal meegemaakt heeft op de ambulance.