Ga ik dood?
Lees verder >
We krijgen een melding van een vrouw van rond de 40 jaar met een probleem. Ze zit met haar wijsvinger vast in een staafmixer en heeft enorm veel pijn. Toevallig rijden we in de buurt en zijn we snel ter plaatse.
De vrouw zit op een stoel in de keuken, met haar vinger die vastzit in een staafmixer op het aanrechtblad
Het mesje is in de vinger gesneden. Ik besluit om mevrouw eerst een sterke pijnstiller via de neus te geven.
Als mevrouw niet beweegt met haar hand, is het te doen met de pijn. We laten de medicatie even inwerken. Ik probeer het mesje terug te draaien, maar dit is erg pijnlijk en lukt niet.
Plan B: via een infuus geef ik een ander middel tegen de pijn
Hierbij instrueren we mevrouw en praten we rustig en zacht. “Probeer rustig te ademen en denk maar aan wat leuks,” zeg ik. De medicatie gaat z’n werk doen. Nu kan ik met wat meer kracht proberen het mesje te draaien. Maar nee hoor, niets. Geen beweging in te krijgen.
Tja, wat nu? Mevrouw meenemen naar het ziekenhuis met staafmixer en al? Hmm. Plan C maar: de brandweer.
Na enige tijd komen de brandweermannen binnen. Ik vraag ze om rust te houden en maximaal twee man in huis te hebben, door de gegeven medicatie. Het idee is om de stalen kap van de staafmixer open te knippen, zodat er ruimte ontstaat om het mesje weg te draaien.
De brandweer staat al klaar om te knippen, maar ik geef aan even te wachten zodat ik mevrouw nog wat extra pijnstilling kan geven
Als we zover zijn, kost het de brandweerman moeite om de behuizing kapot te knippen. Maar het lukt. En, belangrijker: de vinger kan bevrijd worden. Ze heeft er niets van meegekregen.
We nemen de mevrouw mee naar het ziekenhuis. Bij binnenkomst zegt ze: “Dit is echt de beste trip ever!”. Later op de avond hoorde we dat de vinger behouden kon worden en dat er geen zenuwschade is opgelopen.
