Suiker
Lees verder >
Ha die Yvon,
Ja, die melding krijgen we helaas vaak. Al die eenzame mensen in de stad; het is treurig… Lig je daar op de grond en niemand die je kan helpen. Je wordt er niet vrolijk van. Waar je ook niet vrolijk van wordt is de melding ‘Geen gehoor bewoner’. Die krijgen we helaas ook vaak. Al werd ik van deze toch wel weer vrolijk!
‘Geen gehoor bewoner’ verschijnt er in mijn scherm
Vlak daarna het bericht: ‘we gaan voor redding’. Altijd een onheilspellende melding. Het betekent dat een familielid, vriend of hulpverlener geen contact kan krijgen met iemand die er toch echt zou moeten zijn. Er is reden tot zorg door gezondheidsproblemen of iemand heeft gedreigd zichzelf iets aan te doen. Er is niemand met een sleutel. Of de deur wil niet open. Wat te doen? Tja, dan bel je 112.
Aan ons om uit te zoeken of er genoeg reden is tot ernstige zorgen, want het is niet niks wat er vervolgens op gang komt. Er moeten een hoop hulpverleners met spoed naar het adres: de brandweer om de deur open te breken, de ambulance voor de medische zorg en soms ook politie als er iets verdachts aan de zaak is. ‘Het hele circus gaat rijden’, zeggen wij dan wat oneerbiedig op de meldkamer. Nou ja; tis ook een hele optocht… Soms wordt er op het onfortuinlijke adres iets akeligs aangetroffen, maar soms ook iets wat je niet had verwacht.
De melder is duidelijk een man op leeftijd en hij is totaal overstuur
Zijn vrouw van 80 jaar is binnen, maar doet de deur niet open. Hij heeft een sleutel, maar de andere sleutel zit aan de binnenkant van de deur. Dus de deur openen lukt niet. Hij is al meer dan een uur aan het tobben; bellen, roepen, niks helpt. En ze moet thuis zijn: ze zou alleen maar even naar de kapper en de auto staat voor de deur. Dus ze is thuisgekomen. Bovendien zit haar sleutel dus aan de binnenkant. Nee, er klopt echt iets niet. Ze is ook nog zwaar hartpatiënt en vanmorgen niet helemaal lekker. Straks heeft ze een hartaanval…
De stoet hulpverleners komt tot grote opluchting van de melder zijn kant op. Binnen vijf minuten is de brandweer ter plaatse en ook de ambulance scheurt de hoek al om. In no time heeft de brandweer de deur open. De man vliegt in het kielzog van de brandweerlieden zijn woonkamer binnen. Aldaar vliegt meteen nog iets anders door de kamer: het kopje koffie dat zijn vrouw al zittend op de bank in haar handen had. Ze is springlevend en schrikt zich bijna alsnog een hartaanval door al dat binnenrennende volk.
Wat blijkt: teruggekomen van de kapper was ze moe en was ze lekker gaan zitten. Om helemaal tot rust te komen had ze haar gehoorapparaten uit gedaan. Deed ze anders nooit… Tja; over ‘geen gehoor bewoner’ gesproken…
Ja Yvon, dat was weer een sterk staaltje nutteloze inzet
Maar goed; beter zo dan anders denk ik maar. Ook wel eens fijn zo’n afloop. Ik ga weer huiswaarts en thuis lekker aan de koffie, maar dan zonder binnenrennende brandweerlieden mag ik hopen!
