Ga ik dood?
Lees verder >
Ha Yvon,
Vreselijk die ellendige spacecake.. En inderdaad steeds weer hetzelfde riedeltje. Wat zou het mooi zijn als we een antwoordapparaat hadden met daarop: ‘Did you use spacecake? Press one!’. En dan daar dat riedeltje op afspelen. Maar goed, dat is geen optie. Drank en drugs spelen nu eenmaal de hoofdrol tijdens de uitgaansnachten.
Toch gebeuren er nog genoeg andere bijzondere dingen met als gevolg een bijzondere samenwerking met de politie! Dit is wat er gebeurde op een mooie zaterdagnacht:
Het is zaterdagavond en ik ben op weg naar de meldkamer voor de nachtdienst. Onderweg word ik gepasseerd door veel jolig uitgaanspubliek. Amsterdam heeft er weer zin in! Dat worden vast weer een hoop drank- en drugsmeldingen, maar ik heb vannacht gelukkig gezellig dienst met een van mijn beste maatjes. Dus wat kan ik er mis gaan? Nou; van alles blijkt maar weer.
“Jongens, ik heb jullie hulp nodig”, hoor ik mijn collega plots bezorgd zeggen
“Ik heb een vrouw aan de lijn die zegt dat ze een overdosis heeft genomen en het gaat niet goed met haar. Ze zegt dat ze bij een bushalte is… Maar welke??” De vrouw noemt een hele lange straat die diverse bushaltes aan twee kanten heeft, dus het is niet duidelijk waar ze precies is. Bij het uitpeilen van haar telefoon krijgen we alleen de locatie van de dichtstbijzijnde telefoonmast. Daar hebben we niks aan, dat gebied is veel te groot. Mijn collega probeert meer informatie uit de vrouw te krijgen, maar daar gaat het steeds slechter mee. Ze heeft heel veel pillen genomen omdat ze dood wil en ze geeft nauwelijks meer antwoord. Op een gegeven moment wordt het helemaal stil en is er alleen nog wat verkeer te horen in de verte. De telefoon is kennelijk uit haar hand gegleden.
We besluiten daarop om een ambulance de lange straat door te laten rijden langs alle bushaltes. Wij wachten gespannen af, maar ze vinden niemand.
Dan vragen we de politie te hulp
De politie kijkt direct al moeilijk, want ook voor hen is dit lastig. Verder uitpeilen van de mast lukt ook hen niet. Wat dan nog een optie is, is om de landelijke 112-centrale in Driebergen te vragen om een speciale auto te laten rijden die signalen van alle telefoons oppikt. Maar dat gaat niet zomaar en voordat die auto kan gaan rijden ben je zo een uur verder.
Dan komt de politie op een idee! Mijn maatje heeft nog steeds verbinding met de telefoon van de vrouw. We horen dus wat er gebeurt. De politie gaat met een auto met de sirenes aan in het gebied rijden waar de vrouw kan zijn. In de hoop dat we de sirenes horen op de telefoonlijn, zodat we kunnen bepalen waar ze ongeveer is.
Nu wordt het spannend…
Het wordt steeds stiller op de meldkamer: alle collega’s van de ambulance, brandweer en politie hebben hun ogen gericht op mijn collega die ingespannen luistert. Doodstil wordt het… Gek genoeg gaat er ook geen enkele telefoon meer over. Alsof Amsterdam samen met ons zijn adem inhoudt. En dan, ja hoor: ze hoort de sirene! Na een paar keer heen en weer rijden wordt de locatie vastgesteld. Er is daar inderdaad een bushalte, maar daar is ze niet. Na even zoeken wordt ze gevonden onderaan een trappetje in een portiek van een woning daar vlakbij.
Snel wordt de ambulance naar de locatie gestuurd. De vrouw is gelukkig nog aanspreekbaar en wordt snel naar het ziekenhuis gebracht.
Wat een geweldige samenwerking dit!
Ik ben heel trots op de meldkamer. Lang om er bij stil te staan heb ik alleen niet. De telefoon gaat alweer: ik zie dat het een melding is vanaf de Warmoesstraat. “Hello? Can you speak in English?”, hoor ik, “Please help!! My friend had some spacecake and now she’s dying…” Zucht… Dat antwoordapparaat, kan dat echt niet?
Nou dat was hem weer!
Ik ga lekker een podcast opzetten en naar huis lopen. Heerlijk even de frisse lucht in. Jij succes met je cursus Frans op Duolingo! Ik hoorde dat je laatst applaus kreeg omdat je een melding volledig in het Frans deed! Trots op je. Voor nu werkze; bonne courage mon ami!
