Doe ff normaal

Met gepaste spoed (A2-rit) gaan wij richting een woning in een nieuwbouwwijk. Aanrijdend zien we in ons scherm informatie staan die de melder aan de centralist heeft gegeven: er is drugs gebruikt.

Het is 01.30 uur als we aankomen. De melder, een man van rond de 35 jaar, vangt ons bij de voordeur op. Hij komt adequaat en rustig over en vertelt dat zijn vrouw een feestje heeft gehad en dat ze drugs heeft gebruikt. Ze is net thuisgebracht door vriendinnen, toen was er niet zoveel aan de hand. Maar nu…. “Ik heb maar 112 gebeld, eigenlijk met de vraag wat ik moet doen.”

We komen de woning binnen en direct om de hoek bevindt zich het toilet. Daar zien we een mevrouw halfzittend rondom de pot. Ze reageert op aanspreken en ondertussen voel ik haar pols. Ik maak me niet zo’n zorgen. Maar voor verder onderzoek wil ik haar wel graag in de woonkamer hebben, want op het toilet is amper ruimte. Ik spoor haar aan te gaan staan. Uiteindelijk lukt het met ondersteuning haar de woonkamer in te krijgen.

We checken alles

Het ziet er allemaal er goed uit. Maar mevrouw voelt zich belabberd. Tja, dat snap ik wel. Maar er is gelukkig niets ernstigs aan de hand.

Ik vertel aan haar en haar partner wat onze bevindingen zijn. Ze hoeft niet mee naar het ziekenhuis. Haar partner begrijpt dit en geeft aan het fijn te vinden dat ze gecontroleerd is.

Mevrouw geeft niet veel antwoord. Ze houdt haar ogen steeds gesloten en op vragen die gesteld worden, geeft ze maar nauwelijks hoorbaar antwoord. Dan is haar partner het zat en zegt tegen haar: “Doe ff normaal! De mensen van de ambulance hebben je nagekeken en moeten ook verder voor mensen die het écht nodig hebben! Geef gewoon normaal antwoord.” En daarna: “Eigen schuld dikke bult. Moet je maar niet zo stom zijn.” Dit lijkt binnen te komen bij de patiënt. Ze kijkt ons nu aan, bedankt ons voor de hulp en geruststelling. Voor de partner is alles duidelijk. Ook hij bedankt ons voor de hulp en wenst ons verder een goede nacht toe.

Ik denk dat het nog wel even gestormd heeft in het huis nadat wij zijn vertrokken

En wij? Wij zijn blij dat we mensen met een hulpvraag hebben kunnen helpen en geruststellen. We melden ons weer vrij en gaan verder.

Verhalen uit de ambulance

Jeroen werkt ruim 9 jaar bij post Hoofddorp van Ambulance Amsterdam. Eerst als ambulancechauffeur en nu als medisch hulpverlener. Jeroen vertelt in zijn blogs elke maand over wat hij meemaakt tijdens zijn werk op de ambulance.