Ga ik dood?
Lees verder >
We kregen een beetje vage melding: er is iemand gewond, melder via via en het was onduidelijk of die persoon open kon doen. Eerst maar eens kijken. Het adres betrof enkele lage huisjes. Ter plaatse hoorden we wat gemompel uit een huis komen. Een man van een jaar of tachtig kwam ons een beetje zwabberend tegemoet gelopen. Uit zijn manier van spreken konden we merken dat hij behoorlijk wat alcohol had gedronken. Gelukkig had hij een vrolijke dronk over zich.
Zijn rechterarm kon hij moeilijk bewegen. Daar had hij een theedoek met forse bloedvlekken overheen gedaan. “Ja, verd.., ik ben gevallen tegen de verwarming en toen heb ik mijn arm open gehaald.”
Ik haalde de theedoek weg en zag daar zilveren duct tape onder vandaan komen
Zo’n breed stuk plakband waar je alles mee kunt plakken.
Ik keek verbaasd. De man vertelde: “Ja, ik ben zeeman geweest. En als we aan boord een open wond hadden, deden we daar ook altijd duct tape omheen. Dat ging perfect, maar ja, ik heb toch maar een vriend gebeld met wie ik vanavond wat gedronken heb, want het bleef maar bloeden.” Die vriend had ons dus blijkbaar gebeld. Voor de meldkamer was de hele zaak nogal beneveld overgekomen, maar dat snapten we wel.
De man had een lelijke wond aan zijn onderarm. De hele huid was opgestroopt. Hij moest mee naar het ziekenhuis. Ik ben benieuwd of hij de dokter nog van de genezende kwaliteiten van de duct tape heeft kunnen overtuigen.
