Wel/niet reanimeren

We moeten voor een oproep naar een revalidatiecentrum. Er is iemand met een acuut hartinfarct. Ze hebben al een hartfilmpje van de patiënt gemaakt.

Als we ter plaatse komen ligt er een mevrouw op bed. Ze herstelt van een gebroken enkel. We sluiten haar aan op de hartmonitor, brengen een infuus in en geven de nodige medicijnen. In die situatie zijn dat er heel wat, het is aanpoten!

Dan bellen we het ziekenhuis. Ze is welkom op de catheterisatiekamer voor een dotterbehandeling.

Tot mijn schrik zie ik het hartritme veranderen in ventrikelfibrilleren (een hartritmestoornis)

Mevrouw is nog bij, maar zegt: “Ik voel me zo gek ineens.” Ja, dat snapten wij wel. We plakten snel de pads op haar borst om een elektrische shock te kunnen geven. Ze raakt weg  en wij starten de reanimatie op.

We vragen om een tweede ambulance en geven afwisselend hartmassage en een elektrische stroomstoot. Na 12 shocks is ze weer bij en brengen we haar snel naar het ziekenhuis.

In het ziekenhuis hoorden we dat ze een niet-reanimeren verklaring had

Toen we de mevrouw later spraken, gaf ze aan dat ze dankbaar was dat we haar gereanimeerd hadden en dat ze haar verklaring gaat herzien.

Niemand wil als kasplant leven, maar als er snel hulp is en je nog vol in het leven staat, zou ik zeggen geef ons een kans. Wie weet slepen we je er doorheen zonder noemenswaardige schade. En anders heeft de familie nog tijd om afscheid te nemen.

Denk er maar eens goed over na…

Thijs Gras vertelt over zijn ervaringen bij Ambulance Amsterdam

Thijs werkt al ruim 27 jaar als ambulanceverpleegkundige. En sinds de start van Ambulance Amsterdam in 2012 doet hij dat bij ons. Thijs vertelt in zijn blogs elke week over wat hij de afgelopen 10 jaar allemaal meegemaakt heeft op de ambulance.