Afsluiting
Lees verder >
Ha Yvon!
Tja, die marathon zorgt voor een hoop druk op de hulpdiensten. Mijn feestje is het niet hoor. Wat ook geen feest is: als de 112-melding die je krijgt niet in Amsterdam is, maar elders in het land. Dat zorgt soms voor heel wat hoofdbrekers…
Het is laat in de avond als ik een Duitse man aan de lijn krijgt. Hij is op een camping in Texel. “Welke camping in welk dorp?” vraag ik in mijn steenkolen Duits. Hij heeft geen idee… Mijn vragen maken hem angstig dus ik roep snel: ”Keine probleem. Ich finde ihr!” Ik open Google en begin met hem de zoektocht.
Maar waarom komt een melding uit Texel op de meldkamer in Amsterdam terecht, vraag je je af?
Dat zit zo: Als je 112 belt krijg je eerst de centrale meldkamer in Driebergen aan de lijn. Zij vragen wat je nodig hebt: politie, brandweer of ambulance. Vervolgens wordt gevraagd voor welke plaats het is. Als je dan “Amsterdam” roept, krijg je onze meldkamer. Als je “Texel” roept, krijg je de meldkamer Noord-Holland.
Als het goed is tenminste.
Want soms maakt Driebergen een foutje of heeft een meldkamer het zo druk dat ze de telefoontjes niet meer aan kunnen en verbindt de centrale in Driebergen door naar een meldkamer waar het minder druk is. Je moet dus altijd op je hoede zijn als je opneemt: is deze 112-melding wel in Amsterdam?
Gelukkig heb ik een beeldscherm met daarop het zogenaamde CityGIS.
Deze peilt de telefoon van de melder uit en laat zien in welke plaats of regio de melder staat. Helaas is de precieze locatie vaak onduidelijk, omdat nu eenmaal niet elke telefoon uitgepeild kan worden. Dan moet je op een andere manier met je melder op zoek naar de locatie. Daar zijn een hoop hulpmiddelen voor op mijn werkplek, maar die werken niet allemaal bij een locatie buiten mijn regio. Zo heb ik in mijn regio alle objecten zoals supermarkten, hotels, cafés, tehuizen en wat al niet in mijn systeem staan en kan ik die gemakkelijk vinden. Ook helpt het feit dat ik zelf al 30 jaar in Amsterdam woon mee. Als je tegen mij zegt dat je in het Erasmuspark staat vlakbij ‘u weet wel waar dat grote beeld van die ijsbeer staat’, weet ik meteen waar je bent. Niet als jij in Heerhugowaard staat en roept ‘ik sta bij u weet wel; de Roze Flamingo’. Dan zie ik gelijk een grote roze vogel op straat staan en denk ik dat je in de war bent, terwijl jij gewoon bij een woonzorgcentrum staat die zo heet. Ik verzin dit niet…
Dan heb je ook nog meldingen waar geen enkel hulpmiddel meer helpt
Want wat te doen als je iemand aan de lijn krijgt die zegt dat zijn moeder in een trein ergens in Roemenië zit en plots uitval heeft van haar hele rechter lichaamshelft? Het praten wordt ook steeds lastiger voor haar.
Ik staar naar mijn drie beeldschermen, maar die staren onbewogen terug. Het vakje waar ik het adres behoor in te vullen lijkt me nerveus toe te roepen: Ja hiero!! Vul es wat in?? Waar moeten we heen! Dit is 112 he? Elke seconde telt!
Ik denk even na: “Laat je moeder om hulp roepen!”, zeg ik dan tegen de man. “Laat haar roepen: ’Help me! I need an ambulance!’” Dat doet ze. Gelukkig krijgt de zoon al snel een man aan de lijn. ‘I speak Englisch. How can I help?’ We vragen hem de hulpdiensten in Roemenië te bellen.
Ik staar naar mijn computer
Ik heb weleens meer aan jullie gehad jongens… Mopper ik.
Ik klik op Afmelden en leg de drie beeldschermen het zwijgen op. Het is mooi geweest voor vandaag. Ga maar slapen jongens mompel ik. En doe even een update ofzo. Misschien helpt dat.
Succes vandaag Yvon! Hopelijk voor jou alleen meldingen vanuit ons mooie Amsterdam en anders veel wijsheid. En je weet: Google is your friend!
Verpleegkundig centralisten Ellen en Yvon vertellen elkaar elke maand over de meest bijzondere, mooie, heftige en soms ook grappige momenten die ze meemaken op de meldkamer ambulancezorg in Amsterdam.