Stage voor architecten

Als we weer eens net niet in een lift passen met de brancard of heel erg moeten zoeken naar een huisnummer, zeggen we weleens tegen elkaar: “Eigenlijk zouden we op de opleidingen voor architecten eens een klinische les ambulancezorg moeten geven.” Uiteraard nemen we dan een brancard mee, kunnen ze daar eens mee gaan stoeien.

Het is onvoorstelbaar hoe onlogisch sommige nummering in elkaar zit

Gelukkig is dit probleem met de huidige routeplanners minder erg, maar toch. Nummers verborgen achter planten, onleesbaar klein op de gevel. Ik zou zeggen: ga eens bij je eigen huis kijken. Hoe goed kun je, zowel bij daglicht als in het donker, het nummer zien vanaf de weg?

En dan de rijhellingen met allerlei bochtenwerk, onlogische trappen of, nog erger, wenteltrappen. Misschien wel mooi passend in het ontwerp, maar als je iets mankeert en je moet op een brancard worden weggehaald, kan zo’n trap een onneembare barrière vormen.

Liften zijn ook zoiets

Net te klein, zal je altijd zien. Of ze brengen je naar een verdieping waarbij je alsnog een trap omhoog of omlaag moet. Als ze het al doen natuurlijk. Anders wordt het lopen. Gelukkig maken we dat niet vaak mee.

Aan ons ligt het niet: de huidige brancards kunnen worden ingekort en de wielen hebben een zwenkstand.

Natuurlijk, we hebben altijd nog de brandweer om ons uit de brand te helpen, maar hoe minder we die nodig hebben hoe beter. Het geeft toch altijd vertraging.

Thijs Gras vertelt over zijn ervaringen bij Ambulance Amsterdam

Thijs werkt al ruim 27 jaar als ambulanceverpleegkundige. En sinds de start van Ambulance Amsterdam in 2012 doet hij dat bij ons. Thijs vertelt in zijn blogs elke week over wat hij de afgelopen 10 jaar allemaal meegemaakt heeft op de ambulance.