Hoogste urgentie
Lees verder >
Het is 1 januari 2012. We zijn een nieuwe dienst: Ambulance Amsterdam. Het logo is een A met een aantal kringen die de grachtengordel symboliseren. Wij komen geregeld in de grachtengordel, net zoals trouwens in alle uithoeken van de stad.
Overal waar mensen zijn, kan iets met ze gebeuren. Dat maakt het werk op de ambulance ook zo leuk: je weet nooit waar je heen gaat, wie je gaat treffen en wat het probleem is wat die persoon dan heeft. Rijk, arm, stervend, pasgeboren, jong, oud, hoogbegaafd, minder gezegend met verstand en alles ertussenin.
Het mooie aan werken in Amsterdam, is dat in deze stad allerlei verrassingen wachten. Er lopen veel mensen rond: bewoners, toeristen, dagjesmensen, zwervers, noem maar op. En er gebeuren veel verschillende dingen. Ook dingen die het daglicht niet kunnen verdragen, maar voor hulpdiensten als de ambulance niet verborgen blijven omdat er slachtoffers vallen. Dan moeten wij helpen, onafhankelijk om wie het gaat.
En dat doen we, ook als het om criminelen gaat. Het is heel belangrijk dat mensen ons op dat punt vertrouwen, want we geven echt geen informatie aan de politie. Hoewel…
Ik had een keer een jongen achterin de ambulance die een ongeluk had op een brommer. Het letsel viel mee, maar ik had de saturatiemeter aangesloten. Hiermee meten we onder andere de hartslag van een patiënt.
De politie kwam een vraag stellen aan de patiënt: “Was die brommer eigenlijk wel van jou?” Op het scherm zag ik de hartslag oplopen en ik vermoedde al wat het antwoord zou zijn. Maar ik seinde de politie niet in.
Hij had de brommer gestolen, gaf de patiënt toe, toen de deur weer dicht was en de agent buiten stond.
In deze blog neem ik jullie mee in de ambulance, zodat jullie een indruk krijgen van ons dagelijks werk. De leuke, maar ook de minder leuke dingen.
Dingen waar we ons hoofd bij moeten gebruiken, maar soms ook dingen die ons aan het hart gaan.
