Hoogste urgentie
Lees verder >
We komen aan bij een prachtig huis in hartje Amsterdam. Drie steeds smallere trappen moeten we op, dan over een overloop vol uitpuilende boekenkasten, we kunnen onze kont haast niet keren. Uiteindelijk komen we in een slaapkamer met schuine daken en een dik matras op de grond. Daarop ligt degene voor wie we geroepen zijn.
De man heeft uitgezaaide kanker.
Hij was gisteren nog in het ziekenhuis en is toen naar huis gegaan, maar nu was zijn conditie snel verslechterd. We moesten hem weer naar het ziekenhuis brengen voor palliatieve behandeling: zoveel mogelijk comfort en zo weinig mogelijk pijn.
Het is wel een uitdaging om de man hier weg te krijgen, maar voor alles is een oplossing
We besluiten dat we onze collega’s van de brandweer gaan inroepen. De man krijgt een infuus voor pijnstilling en een middel tegen de misselijkheid. Samen met de brandweer lukt het ons om hem door het huis te tillen en via het raam buitenom af te hijsen.
In de auto bedankt hij mij hartelijk. “Dat jij daarboven zei, ‘oh, dat komt wel goed, wij zorgen wel dat u goed beneden komt’, dat gaf zo’n rust bij mij. Echt een pak van mijn hart.” Zelf had ik me dat niet zo gerealiseerd. Voor ons is het normaal in oplossingen te denken, maar die man had zich de hele ochtend al druk gemaakt over hoe hij in hemelsnaam beneden zou komen.
Ieder zijn specialisme, denk ik dan maar.
