Hoogste urgentie
Lees verder >
Op een schip is een matroos onwel geworden. Meer weten we eigenlijk niet.
Met een boot van de Havendienst worden we met onze spullen overgevaren. Dan moeten we allerlei trappen op en af klauteren voor we bij onze patiënt komen. Hij is weer bij bewustzijn, maar hij spreekt alleen Sri Lankaans.
Mijn Sri Lankaans is wat weggezakt, dus we moeten vooral met gebaren werken. Een collega van de matroos spreekt Engels en vertelt dat de matroos plots is weggeraakt. Misschien was er aparte lading op het schip? Cacaobonen kunnen soms giftige gassen geven. Tja, dan is het niet handig hem zo, zonder uitgebreid medisch onderzoek, op het schip achter te laten.
Hij moet dus mee, maar hoe?
Uiteindelijk wordt bedacht dat de meest handige manier is om hem op een brancard te leggen en dan in een bak met een hijskraan van het schip, over het water, naar de vaste wal te tillen.
De bak is groot genoeg, zodat mijn collega en ik erbij passen. Want de man moet natuurlijk deskundig begeleid worden. Intussen genieten wij van het uitzicht. Wel heel apart om zo door de lucht te zweven.
Veilig komen we aan de overkant en even zo veilig brengen we de matroos naar het ziekenhuis.
