Hee Yvon,
Heb ik toch weer nachtdienst! En nog wel met volle maan.. Da’s vragen om moeilijkheden. Ik word dan ook niet teleurgesteld, bewijst de volgende melding:
“Help, help, my brother can’t breathe!”, schreeuwt een stem paniekerig in de telefoon. Snel vraag ik waar de melder is. Het adres wat hij noemt klopt met het adres wat ik in beeld krijg op de computer op basis van zijn telefoongegevens. “How old is your brother and what happened?”, vraag ik. Hij is 19 jaar, krijg ik eruit, en verder hoor ik vooral veel paniek.
“Let me hear him breathe!”, vraag ik en al snel hoor ik een jongen die inderdaad naar adem snakt. Misschien is het hyperventilatie en valt het mee.
Maar dan roept zijn broer: “He fell from a fence!”
Hij is van een hek gevallen? Dat zint me helemaal niet. Misschien heeft hij een ernstige verwonding aan zijn thorax, waardoor zijn ademhaling ernstig in gevaar komt. Snel maak ik een A1-rit (een spoedrit) aan in het systeem en geef ik die uit, zodat de ambulance alvast die kant op rijdt. Vervolgens wil ik de situatie duidelijker krijgen, maar dan hangt de melder op.
Ik bel direct terug, maar er neemt niemand op. Ondertussen zie ik op mijn scherm dat de ambulance al bijna ter plaatse is. Het zou fijn zijn als ik voor die tijd wat meer informatie heb. Als ik nog een keer bel, wordt er gelukkig wel opgenomen.
Maar dan wordt het eng…
Nog voordat ik iets kan zeggen, fluistert een donkere stem: “Leave me alone.”. Ik kan niet goed uitmaken of het dezelfde stem is als eerst. Heel zachtjes, langzaam en dreigend herhaalt hij de boodschap: “Leave me alone… I don’t need a f*cking ambulance, leave me alone.” Ik hoor steeds dezelfde zin, achter elkaar. Ik krijg er kippenvel van.
Wat is hier aan de hand?
“Stuur de politie maar mee”, zegt mijn collega, als ik vraag wat te doen. Misschien is de melder psychotisch? De politie vraag ik vervolgens dus om mee te gaan.
De ambulance is ondertussen aangekomen op het genoemde adres. De ambulanceverpleegkundige belt om te vertellen dat er op het adres een oud vrouwtje woont, die geen idee heeft waar het over gaat en totaal overdonderd is door al dat volk aan haar deur zo midden in de nacht. Wat nu?
Ook de politie wil opheldering, maar ik snap er ook niks meer van. Misschien zijn het inbrekers geweest, die over een hek geklommen zijn om in de tuin te komen? Ja; aan fantasie geen gebrek bij mij.
“Er is hier geen tuin…”, klinkt het droog aan de telefoon. In overleg word besloten dan maar weer te vertrekken. Wat moet je anders?
Ik blijf in verwarring achter…
Dat wordt nog erger als een politieagent naar mij toekomt om te vertellen dat ze ook geprobeerd hebben de melder terug te bellen. Maar het telefoonnummer is nu ineens een niet-bestaand nummer geworden. Wie heb ik aan de lijn gehad? Een grapjas of iets duisters? Er was immers die volle maan. Ik ga het antwoord nooit weten helaas…
Heb jij wel eens iets engs meegemaakt tijdens je werk Yvon?
Of iets waar je gewoon niks van snapte? Ik ben benieuwd!
Ellen
Verhalen uit de meldkamer
Verpleegkundig centralisten Ellen en Yvon vertellen elkaar elke maand over de meest bijzondere, mooie, heftige en soms ook grappige momenten die ze meemaken op de meldkamer ambulancezorg in Amsterdam.