Ga ik dood?
Lees verder >
We zijn op pad gestuurd voor een niet heel urgente rit als de meldkamer ons oproept dat het even anders wordt. “Ik stuur jullie naar een schietpartij. Een tweede auto en het MMT komen achter jullie aan, wacht op sein veilig.”
We staan op het afgesproken punt en eindelijk komt het sein veilig. We moeten een heel stuk lopen met onze spullen. In de verte zien we iemand die aan het reanimeren is. Dat is niet best…
De locatie is een druk recreatiestrand
Alle gezichten kijken ernstig. Dan weet je dat het foute boel is. En dat is het ook: een jongen is neergeschoten en ligt in een plas bloed op een vlonder.
We zijn met 2 ambulances en het MMT. Dit is het mobiel medisch team, dat bestaat uit een arts en een gespecialiseerde verpleegkundige. Omdat ook het MMT erbij is, kunnen we alles uit de kast trekken. Ook zaken die we normaal op de ambulance niet hebben of niet doen.
Er zitten snel infusen in, de arts intubeert. Dat is een buisje in de luchtpijp inbrengen, zodat je iemands ademhaling kunt overnemen. We moeten snel weg hier, maar dat is nog niet zo makkelijk op deze locatie. De ambulance kan niet dichtbij komen.
Het is kiezen: stoppen of de borstkas openmaken en kijken wat daar aan de hand is.
De borstkas gaat open
Een grote lichaamsslagader is geraakt. Het hart stopt met kloppen, maar we kunnen er nu direct bij om het tussen onze handen te masseren. Ik neem het over van de MMT-verpleegkundige. Onder, of eigenlijk in mijn handen, voel ik het hart weer kloppen. Ik stop. Maar dan stopt het hart weer en ik hervat de letterlijke hartmassage.
Eindelijk kunnen we weg en we racen naar het ziekenhuis. Het ziet er slecht uit, dat weten we ook wel, maar we hebben er echt alles aan gedaan. Helaas heeft het niet mogen baten…
Later hoorden we dat het om een horloge ging. Onvoorstelbaar.
