Agressie

“Maken jullie dat nou vaak mee, agressie?” Hoe vaak ik die vraag al gehad heb! Op een gegeven moment ben je wel klaar met die vraag. Natuurlijk geeft het blijk van interesse in ons en afkeuring van de daders. Maar echt mensen, het komt – gelukkig! – heel weinig voor.

Vaak zijn het psychiatrische patiënten of mensen die te veel van het een en ander op hebben. Ook is er vaak boosheid dat we (te) laat komen.

Begrijpelijke frustraties, want als je het heel cru stelt zijn we alleen op tijd als we iemand zelf aanrijden, of het onder onze neus gebeurt. Dat is natuurlijk niet de praktijk, dus het melden aan de meldkamer, het opstarten van de ambulance en het verplaatsen naar de ongevalsplek kosten allemaal tijd.

Geloof ons, iedereen doet er alles aan die tijden tot een minimum te beperken.

Wat we ook zien: bepaalde collega’s hebben er vaker mee te maken dan anderen

Niet iedereen kan in elke situatie optimaal de-escaleren. Het zijn allemaal wisselwerkingen tussen hulpverlener, slachtoffer en diens omgeving. Daar komen minder gelukkige combinaties bij voor.

Maar laten we wel helder zijn: wij zijn er voor iedereen
Hooligan of agent, dader of slachtoffer. Iedereen heeft mensen die hem of haar lief zijn en als die in de problemen zijn, komen we helpen.

Dus laat ons vooral ons werk doen. Hinder ons niet. Wij vertrouwen daarop, beschaam dat vertrouwen niet.

Dan garanderen we jou dat we ons stinkende best voor je doen.

Thijs Gras vertelt over zijn ervaringen bij Ambulance Amsterdam

Thijs werkt al ruim 27 jaar als ambulanceverpleegkundige. En sinds de start van Ambulance Amsterdam in 2012 doet hij dat bij ons. Thijs vertelt in zijn blogs elke week over wat hij de afgelopen 10 jaar allemaal meegemaakt heeft op de ambulance.