Ga ik dood?
Lees verder >
De meeste toekomstige collega’s hebben al heel wat jaartjes in het ziekenhuis rondgelopen en veel gezien. Maar het werken op de ambulance is toch echt wat anders dan in het ziekenhuis.
Ik mag een nieuwe collega inwerken. Nog voor hij naar de ambulance academie gaat, rijdt hij een paar dagen mee. Er gaat een wereld voor hem open.
We moeten naar iemand die niet meer kan lopen, dat is de melding
Midden in de Jordaan treden we een Amsterdams huis binnen. Op de bank zien we een man zitten van rond de 80 jaar, nat in het kruis en een donkere plek bij hem op de bank. Hij kijkt wat verdwaasd.
Zijn vrouw is in alle staten. “Meneer ik trek het niet meer. Hij kan niks meer, wat moet ik daar nou mee?” Ineens komt er nog iemand de kamer binnen met een verband om het hoofd: het blijkt hun 60-jarige zoon die de week ervoor op een wasbak is gevallen en daarbij zijn kaak heeft gebroken. Hij is tijdelijk bij zijn ouders ingetrokken en nu snappen we wel waarom moeders het water aan de lippen staat.
Dit is vooral een zorgprobleem en ik schakel de huisarts in. Mijn collega in opleiding kijkt zijn ogen uit. Dat is dus ook ambulancewerk. Daar had hij helemaal niet bij stilgestaan. Het is niet alleen maar ongelukken en hartinfarcten.
Gelukkig niet, zou ik haast zeggen…
