Verslaafd

Net als kroegen, hebben ook wij onze vaste klanten. Dat begint soms al op de meldkamer: mensen die meestal ’s nachts 112 bellen. Niet uit nood, of nou ja, voor hun wel natuurlijk, maar eigenlijk meer omdat ze om een praatje verlegen zitten. Als het werk het toelaat doe je dat even, maar je stuurt geen ambulance.

Er zijn echter ook mensen die weten dat ambulancepersoneel in sommige situaties sommige medicijnen geeft, zoals kalmeringsmiddelen en pijnstillers. Deze mensen zijn zo gehaaid om telkens weer een ambulance te bellen en op basis van het verhaal moet de meldkamer wel een ambulance die kant op sturen. Daar komen we dan bij en inderdaad, die schouder is uit de kom of de persoon is erg gestrest. Zelf geven ze al aan wat wij moeten doen.

Gediplomeerde patiënten noem ik ze maar. En ze zijn dus aan ons verslaafd.

In het begin lukt het ze vaak wel om te krijgen wat ze willen

Maar hoe meer collega’s ze zien, hoe meer het patroon duidelijk wordt. Ook voor die gevallen hebben wij een oplossing. In samenwerking met de huisarts en de artsen van onze ambulancedienst (medisch managers genaamd) zorgen we ervoor dat als zo iemand belt, hier een melding van verschijnt. Dan is de centralist extra op de hoede. Vaak wordt daar ook geestelijke gezondheidszorg bijgehaald en na verloop van tijd dooft het uit.

Thijs Gras vertelt over zijn ervaringen bij Ambulance Amsterdam

Thijs werkt al ruim 27 jaar als ambulanceverpleegkundige. En sinds de start van Ambulance Amsterdam in 2012 doet hij dat bij ons. Thijs vertelt in zijn blogs elke week over wat hij de afgelopen 10 jaar allemaal meegemaakt heeft op de ambulance.