Ga ik dood?
Lees verder >
Natuurlijk gaat niet alles goed. We blijven mensen en gelukkig maar. Als je maar leert van je fouten en als je ze maar eerlijk toegeeft.
En het hoeven niet eens fouten te zijn: soms lukken infusen niet. Heel frustreren. Je doet je best, maar soms ben je niet in vorm of is iemand heel moeilijk te prikken. Of iemand trekt op het cruciale moment van aanprikken van schrik zijn of haar arm terug.
Wat je ook wel meemaakt is dat er iets met de brancard niet helemaal goed gaat
Ik heb een keer gehad dat de brancard uit zijn vergrendeling schoot waardoor de brancard, met patiënt en al, plots door zijn hoeven zakte. We voelden ons heel schuldig.
Soms vragen mensen als ze in de auto de bocht om gaan of ze niet van de brancard kunnen vallen. Zo voelt dat namelijk wel. Maar echt, dat heb ik nog nooit meegemaakt. Voor de gein zeggen we weleens: “We mogen maar één patiënt per dag laten vallen en dat hebben we vanmorgen al gedaan, dus u kan niets gebeuren!”
Lastiger is het als je iemand thuislaat die achteraf misschien toch beter naar het ziekenhuis gebracht had moeten worden
Dat soort kwesties – in het jargon heten dit ‘calamiteiten’ – worden altijd tot de bodem uitgezocht door de Inspectie voor de Gezondheidszorg. Niet om iemand af te rekenen (het is natuurlijk nooit onze bedoeling om iemand schade toe te brengen), maar om van te leren of anderen voor die situatie te behoeden.
